اثربخشي بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري بر مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با كنش وري بالا

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري بر مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با كنش وري بالا انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش­آزمون-پس­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه كودكان پس مراكز توانبخشي شهر تهران در سال 1398 تشكيل دادند. در اين پژوهش 20 كودك پسر مبتلا به اختلال اتيسم با كنش وري بالا استفاده از روش نمونه گيري در دسترس بر اساس پرسشنامه سنجش دامنه طيف اتيسم به عنوان حجم نمونه انتخاب و در دوگروه آزمايش (10نفر) و كنترل (10نفر) به شيوه تصادفي گمارش شدند. از پرسشنامه مشكلات رفتاري راتر(1976)، براي ارزيابي مشكلات رفتاري استفاده شد. گروه آزمايش در 10 جلسه 40 دقيقه اي در طول 4 هفته مداخله بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري را دريافت كردند در حالي كه گروه كنترل چنين مداخله اي را دريافت نكردند. در پايان مجددا هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري سبب كاهش مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اختلال اتيسم با كنش وري بالا مي شود. از اين رو مي توان از بازي درماني مبتني بر روي آورد شناختي-رفتاري به عنوان يك روش مداخله اي موثر در حوزه اختلال اتيسم بهره گرفت.