ارزيابي تاثير مواد افزودني بر مقاومت بتن با مصالح بومي شيراز

مطالعه و تحقيق روزافزون در مورد مواد تشكيل دهنده سازه هاي بتني، باعث دستيابي به مصالحي شده، كه استفاده از آنها توانسته است، اثرات شگرفي در توليد بتن بگذارد. در چند سال گذشته در زمينه علم مصالح و مواد افزودني به بتن مطالعات بسيار گسترده اي در كشورهايي كه داراي تكنولوژي هستند، انجام شده است. امروزه علاوه بر مواد متشكله اصلي بتن، يعني سنگدانه، سيمان و آب، اغلب از مواد ديگري در بتن استفاده مي شود كه مواد افزودني در بتن ناميده مي شوند. يكي از مواد افزودني مجاز براي بتن با مقاومت بالا، ماده افزودني ژل ميكروسيليس با تركيب فوق روان كننده بر پايه كربوكسيلات اتر مي باشد. كاربرد اين مواد در بتن مي تواند باعث افزايش مقاومت هاي فشاري، و كاهش نفوذپذيري گردد. در اين رساله تلاش بر اين بوده كه، تاثير ميزان اين مواد در بتن و خواص مكانيكي آن مانند مقاومت هاي فشاري بتن و پيدا كردن درصد مناسب سيمان ، آب و سنگدانه هم از نظر فني و هم از نظر اقتصادي، با استفاده از مصالح بومي شيراز در كارگاهها بيان شود. كه براي اينكار بر روي نمونه هاي ساخته شده بتن آزمايشهايي انجام داده شد و تاثير مواد افزودني قبل و بعد از اضافه كردن بر روي نمونه هاي مكعبي 7 ، 28، 42 و90 روزه‎ و همچنين ميزان درصد وزن سيمان، آب وسنگدانه ها درطرح اختلاط مورد بررسي قرار گرفت. از ارقام ونمودارها مي توان به اين نتيجه رسيد كه با اضافه كردن ماده افزودني پلي كربوكسيلات اتر به بتن رشد مقاومت در سنين 42 و 90 روزه مشاهده شد و با اضافه كردن ماده افزودني با يك نسبت مشخص به بتن، رشد معكوس در بازه زماني مذكوربرطرف شده است. در واقع علت كاهش مقاومت تاثير دو فازC3S و C2S سيمان استفاده شده بوده كه C3S بر كسب مقاومت طي 4 هفته اول وC2S در مقاومت بعد از آن تاثير مي گذارندكه پس از يك سال اين دو تركيب متناسب با جرمشان تقريباً به يك ميزان بر مقاومت سيمان هيدراته شده تاثير مي گذارند