بررسي اثررفتار نامتقارن سرمايه گذاران نهادي بر مديريت سود و عملكرد شركت هاي عرضه اوليه

با توجه به نقشي كه بازار بورس اوراق بهادار در رشد و پيشرفت كشور ايفا مي‌كند از اهميت زيادي برخوردار مي‌باشد. و در اين راستا، عرضه عمومي اوليه سهام يكي از رويداد‌هاي مهم بازار سرمايه مي‌باشد. چنانچه عرضه اوليه اوراق بهادار به درستي و با شناخت كامل از بازار و سرمايه‌گذاران بالقوه، برنامه‌ريزي نگردد، مي‌تواند عواقب ناخوشايندي براي شركت‌ها و نهايتا بازار سرمايه داشته باشد. از آنجايي كه، مديريت سود يكي از عوامل مهم ايجاد خلل در بحث سرمايه گذاري و اتخاذ تصميمات نادرست است، و يكي از پيامدهاي منفي جدايي مالكيت از مديريت مي‌باشد كه بدليل تضاد منافع مديران و سرمايه‌گذاران موجب تحريف صورتهاي مالي شده و گمراهي سرمايه‌گذاران را به دنبال دارد؛ لذا، در مورد عرضه‌هاي عمومي اوليه، اين امر نمود بيشتري پيدا مي‌كند[1]. سرمايه گذاران نهادي مي توانند نقش هاي متفاوتي در عرضه اوليه در رابطه با مديريت سود ايفا كنند. برخي از تحقيقات پيشين بر اين باورند سرمايه گذاران نهادي مي توانند باعث كاهش عدم تقارن اطلاعات، كاهش مديريت سود در قبل از عرضه اوليه شوند كه بهبود در عملكرد شركت در بعد از عرضه را به دنبال دارد اما برخي ديگر نتايج كاملا متضادي بدست آوردند نتايجشان حاكي از اين موضوع است كه سرمايه گذاران نهادي در قبل از عرضه مديران را تشويق به مديريت سود مي كنند تا بتوانند در عرضه اوليه با قيمت بالاتري مشاركت كنن و اين نوع رفتار عملكرد نامطلوبي از شركت در بعد از عرضه اوليه به نمايش مي گذارند[2]. سوال اينجاست كه چگونه سهامدارن نهادي رفتارهاي نامتقارني از خود در عرضه اوليه نشان مي دهند؟تفاوت در نوع سهامداران نهادي مي تواند پاسخ اين سوال باشد برخي از صاحب نظران سهامداران نهادي را به دو نوع فعال و غيرفعال تقسيم بندي كرده است كه مي توانند اهداف متفاوتي داشته باشند.سهامداران نهادي فعال به دنبال ارزش آفريني بلند مدت شركت از طريق نظارت فعال بر تصميم گيري مديريت مي باشد اما گروه ديگر كه سهامداران نهادي غيرفعال هستند به دنبال سودفردي در كوتاه مدت هستند كه حتي مي توانند مديران را در مديريت سود فرصت طلبانه ياري كند