بررسي رابطه نگهداشت وجه نقد، اعتبار تجاري و تامين مالي كوتاه مدت بانكي در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

تصميمات تأمين مالي و تركيب بهينه ساختار سرمايه و همچنين ايجاد جريان‌هاي نقدي، استفاده ي مطلوب از منابع مالي بدست آمده و توان بازپرداخت بدهي از جمله مسائلي است كه براي تصميم گيري مديريت حائز اهميت مي باشد. از جمله ابزارهايي كه مديريت را در اين امر ياري مي نمايد، صورت جريان وجوه نقد است كه توانايي شركت در ايجاد جريان‌هاي نقدي، توانايي براي پرداختن تعهدات و همچنين نياز شركت براي تأمين مالي را نشان مي دهد. حاكميت شركتي، اندازه شركت، عملكرد شركت، ساختار سررسيد بدهي ها، ارتباط با موسسات مالي، هزينه فرصت سرمايه سرمايه گذاري شده در دارايي هاي نقدي، اهرم شركت، ساير دارائي هاي نقدي، ظرفيت توليد جريان هاي نقدي، درصد تقسيم سود، نسبت سرمايه گذاري در دارايي هاي ثابت، تعداد سال هايي كه شركت به عمليات خود ادامه داده است، عضويت در گروه تجاري و كيفيت اقلام تعهدي به عنوان عوامل تعيين كننده سطح نگهداشت وجه نقد شركت ها معرفي شده اند. توجه به مطالب بيان شده، مسأله اصلي تحقيق، بررسي رابطه بين نگهداشت نقدي، اعتبار تجاري و تامين مالي كوتاه مدت بانكي در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1396-1389 با استفاده از تجزيه و تحليل روش گشتاورهاي تعميم يافته(GMM) بوده است. بر اساس نتايج بدست آمده از 120 شركت نمونه انتخاب شده، اعتبار تجاري شركت ها بر سطح نگهداشت وجه نقد آن ها اثر معكوس و معني داري دارد بطوري كه با افزايش اعتبار تجاري شركت ها از سطح نگه‌داشت وجه نقد آن ها كاسته مي‌شود. همچنين ميان نسبت سطح نگهداشت وجوه نقد و اعتبار تجاري شركت ها رابطه معكوس و معني داري وجود دارد. تامين مالي كوتاه مدت بانكي شركت‌ها نيز بر سطح نگهداشت وجه نقد آن ها تاثير منفي و معني داري داشته است بطوري كه با افزايش تامين مالي كوتاه مدت بانكي از سطح نگه‌داشت وجه نقد آن ها كاسته مي‌شود. در نهايت رابطه ميان اعتبار تجاري و تامين مالي كوتاه مدت بانكي شركت‌ها نيز معكوس و معني دار بوده است.