بررسي تأثير محافظه كاري شرطي بر كناره گيري حسابرس با تأكيد بر راهبري شركتي در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

راهبري شركتي با كيفيت بالا و محافظه كاري نقش مهمي در كاهش ريسك صاحبكار (مشتري) ايفا مي كنند. به عبارت ديگر، راهبري شركتي و محافظه كاري در زمينه كاهش ريسك جايگزين هم هستند. نقش محافظه كاري در كاهش ريسك ممكن است در شركت هاي با مديريت نادرست بيشتر باشد. بنابراين، نقش محافظه كاري در كاهش كناره گيري حسابرس در شركت هاي با مديريت ضعيف تر قابل ملاحظه خواهد بود. و بنابراين انتظار مي رود وجود مكانيزم هاي راهبري شركتي مناسب، تأثير منفي محافظه كاري شرطي بر كناره گيري حسابرس را تضعيف مي كند.هدف اين تحقيق بررسي تأثير محافظه كاري شرطي بر كناره گيري حسابرس با تاكيد بر نقش مكانيزم هاي راهبري شركتي مي باشد. جهت آزمون فرضيه هاي تحقيق نمونه اي متشكل از 122 شركت از بين شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 1389 تا 1395 انتخاب گرديد. داده هاي مورد نياز جهت محاسبه متغيرهاي پژوهش، از بانك اطلاعاتي «ره آورد نوين» استخراج شده است. يافته هاي فرضيه اول نشان مي دهد كه محافظه كاري شرطي بر كناره گيري حسابرس تأثير منفي دارد به عبارت ديگر، در صورت بالا بودن محافظه كاري شرطي، احتمال كناره گيري حسابرس كاهش مي يابد. يافته هاي فرضيه دوم نشان مي دهد كه مكانيزم هاي راهبري شركتي رابطه بين محافظه كاري شرطي و كناره گيري حسابرس را تعديل مي كنند، در همين راستا به سرمايه گذاران و مديران پيشنهاد مي شود كه به منظور ارزيابي كيفيت حسابرسي و كيفيت اطلاعات مالي، علاوه بر محافظه كاري شرطي به نقش كيفيت راهبري شركتي در كاهش ريسك حسابرسي و كاهش احتمال كناره گيري حسابرس توجه ويژه اي داشته باشند.