مبارزه با تبعيض نژادي در سيره اميرالمومنين حضرت علي (ع)

بعد از رسول اكرم (ص) بارزترين نمونه حكومتي كه در آن تبعيض وجود نداشت و همه بطور مساوي از بيت المال برخوردار بودند، دوران پنج ساله امير مومنان علي (ع) است كه به بهترين وجهي آزادي بيان و ساير آزادي هاي مشروع رعايت شده و شيوه ي برخورد علي (ع) با متعصبين و بي منطق ترين مخالفان حكومتش يعني خوارج، به شهادت تاريخ گواه اين مدعاست. آنچه در اين تحقيق در مي يابيم اين نكته مهم است كه مبارزه با تبعيض نژادي فقط با صدور اعلاميه هاي جهاني حقوق بشر و صدور قطعنامه هاي بين المللي رعايت نمي شود، بلكه بر اساس واقعيت ها و الگوهاي تاريخي برگرفته از تاريخ اسلام و خصوصا دوران محدود حكمراني حضرت علي ع، راه نجات انسان از تبعيض هاي اجتماعي و رعايت حقوق بشر، زنده ساختن مفاهيم اخلاقي، ارزشي و انساني، عمل به تعاليم اسلام و قرآن و احياي هويت اصيل انساني و فطري در قالب دين باوري و خدا باوري است. در اين راه، استفاده از آموزه هاي علمي و عملي سيره علوي در رعايت حقوق شهروندي و مبارزه با تبعيض نژادي، كه متخذ از قرآن و سنت الهي است، نقش موثري در هدايت انسان ها درابعاد مختلف مادي، معنوي، فردي، اجتماعي و .... ايفا مي كند و جامعه جهاني را هر چه بيشتر به اهداف مطلوب و جهانشمول انساني در رعايت حقوق شهروندي نزديك مي گرداند.