سيره عملي حضرت علي عليه السلام در تعامل با دشمنان و مخالفان

از قديمي ترين زماني كه بشر حكومت تشكيل داده تا دوران معاصر همواره حكومتگران مخالفاني داشته اند. شيوه تعامل با مخالفان و دشمنان هم در ازمنه قديم با دوران جديد متفاوت بوده است همچنين هم در قديم و هم در دوران معاصر حكومتها به شيوه هاي متفاوتي با مخالفان تعامل و برخورد داشته اند.سبك تعامل امام علي(ع) با مخالفان و دشمنان در دوره چهار سال و نه ماه خلافت آن بزرگوار موضوع اين مقاله است كه به روش تحليلي توصيفي و با استناد به منابع متقدم انجام مي شود. بر اساس يافته هاي اين تحقيق حضرت امير(ع) در برخورد با مخالفان كه عمدتا اهل قبله بودند ، اصول خاصي را مدنظر داشت. آزادي بيان ، عدم اجبار و تهديد مخالفان داخل قلمرو از مهمترين نكات كليدي مورد توجه امام در امر حكومت بود. تنها زماني با اين افراد برخورد مي شد كه دست به قتل و كشتار مي زدند. در مقابله با دشمناني كه دست به سلاح برده و جنگ افروزي كرده بودند روش هاي ناجوانمردانه را حتي اگر آنان به كار مي بردند ، مردود مي شمرد و از اموال و غنائم آنان نيز تنها غنائم نظامي را برمي داشت. رعايت حال اسرايي از اهل قبله كه قتلي را مرتكب نشده بودند و پس از آزادي از اسارت مجدد به نبرد نيامده بودند را ضروري مي دانست.