روش شناسي فرهنگ سازي مبارزه با مولفه هاي فساد اقتصادي در سيره علوي

فساد اقتصادي به معني استفاده غير قانوني از اختيارات اداري به نفع شخصي و همچنين هر نوع خروج اصول رفتاري در عرصه هاي اقتصادي از چهارچوب آموزه هاي اسلامي است؛ كه مبارزه با آن از مصاديق بارز حركت در مسير برقراري عدالت اجتماعي است. در اين راستا توجه به دو نكته ضروري است: اول اينكه درمبارزه با مؤلفه هاي فساد، بايد روش مبارزاتي فرهنگ ساز باشد تا مفيد و مؤثر واقع گردد و دوم اينكه برخي از مولفه هاي فساد همچون رشوه خواري، احتكار، اختلاس و ربا خواري اثرات تخريبي عميقتر و فراگيرتري دارند و بايد در مبارزه در اولويت قرار داده شوند. دراين ميان شناخت روش فرهنگ سازي مبارزاتي حضرت اميرالمومنين علي ( عليه السلام) كه مبارزه با مفاسد اقتصادي از جمله اولين خطوط برنامه حكومتي ايشان بوده است، راهگشا خواهد بود. اميرالمومنين(عليه السلام) دراين مسير روشي صريح و دقيق داشته اند كه شناخت آن روش ها در مدلسازي و الگوپذيري از آن حضرت امري ضروري به نظر مي رسد كه با نگاهي به سيره ايشان روشهايي چون: بصيرت افزايي با رويكرد اين هماني هديه و رشوه، مزمت همزمان هديه و رشوه ، معرفي عامل اصلي رشوه و عاقبت آن، عدم انتخاب رشوه خوار به عنوان كارگزار، مزمت محتكر، پيشگيري و مبارزه كيفري با احتكار، تامين مالي كارگزاران و اتمام حجت بر كارگزاران ، برخورد شديد و علني مختلس، اصلاح بينش مبنايي، تبيين راهكار در امان بودن از ربا و تقويت نقاط مقابل رباخواري ديده مي شود؛ حضرت در فرهنگ سازي مبارزه با فساد اقتصادي رويكرد پيشگيري غير كيفري همچون اصلاح بينش، مذمت ، تقويت نقاط مقابل، تامين مالي، نظارت مستقبم و غير مستقيم را در پيش مي گرفتند و در رويكرد پيشگيري كيفري به برخورد متناسب مي پرداختند و در تمام مراتب خود حضرت عامل بر نصايح خويش بودند كه اين خود كليدي ترين روش در فرهنگ سازي است.