رابطه بين اخلاق كاري كاركنان با اعتماد سازماني

توجه به اخلاق و رفتارهاي اخلاقي طي سال‎هاي اخير از سوي پژوهشگران و نظريه پردازان عرصه‎هاي مختلف، راه را بر شناسايي و معرفي متغيرهايي كه زندگي فردي و جمعي انسان‎ها را تحت تأثيرقرار مي‎دهد، باز نموده است. در هر عرصه‎اي كه انسان دست به رفتار و فعاليت مي‎زند، بدون ترديد اخلاق و ارزش هاي اخلاقي سهم قابل توجهي را در جهت دهي رفتار وي ايفا مي‎كنند. از نگاه ديگر، هرگاه انسان در عرصه رفتار با تصميم گيري مواجه مي‎شود، معيارها و ارزش هاي اخلاقي مي‎توانند تكيه گاه هاي نيرومندي را براي تصميمات نهايي اتخاذ شده باشند (گل پرور، 1389).اخلاق كار يك هنجار فرهنگي است كه به انجام كار مناسب و خوب در جامعه، يك ارزش معنوي مثبت مي‎دهد و بر اين باورند كه كار في نفسه داراي ارزش ذاتي است(چرينگ، 1980). متغير مورد بحث ديگر در اين پژوهش اعتماد سازماني است. امروزه اهميت اعتماد در حوزه‎هايي همچون ارتباطات، رهبري، مديريت بر مبناي اهداف، مذاكره، ارزيابي عملكرد، روابط كارگر- مديريت و به كارگيري تيم‎هاي كاري خود مديريت ذكر شده است (ماير، ديويس و شورمن و ، 1995). اعتماد در محيط هاي كاري اثرات مثبتي بر مديريت سازمان و روابط استخدامي دارد. بنابراين، اعتماد توجه زيادي را از سوي محققان و مديران در سال‎هاي اخير به خود جلب كرده است ( نينگ، جين و مينگسون، 2007).اعتماد را مي‎توان به صورت انتظارات يا باورهاي يك فرد درباره اقدامات آينده كه براي او سودمند يا مطلوب خواهد بود تعريف كرد (يومامي، بانگو و لانتوس، 2014). در اين راستا سعي شده است كه پژوهش حاضربه مطالعه مفهوم اخلاق كاري، اعتماد سازماني و ابعاد آن‎ها و بيان سوابق پژوهشي موضوع بپردازد.