توكل و خداباوري در اخلاق پزشكي

اخلاق صفت انساني است كه به مرتبه ملكه رسيده باشد و دو روي دارد: مثبت و منفي. اخلاق به بايدها و نبايدهاي حرفه-ها و پيشه ها نيز گفته مي شود. اخلاق پزشكي، بايد و نبايدهاي لازم در اين حرفه را يادآوري مي كند و شيوة رفتار با بيماران و همكاران را به پزشك مي آموزد. با مطالعه در حوزة اخلاق در مي يابيم كه اين علم دامنة بسيار گسترده اي دارد و تا جزئي ترين موارد را از نظر دور نداشته است. پرداختن به همة زيرمجموعه هاي اخلاق پزشكي موضوع چندين مقاله است. در اين مقاله يكي از موارد ظريف اخلاقي، توكل و خداباوري مورد مطالعه قرار گرفته است. اين موضوع كه پيشينه بسياري طولاني در بين ملت ها و امت ها دارد در گستردة زبان فارسي نيز نمودي پويا و زنده دارد كه پرداختن به آن مي تواند سرمشقي براي پزشكان جوان و تازه كار باشد. توكل و خداباوري در بين پزشكان سرآمد ايران بيانگر اين است كه انسان با وجود اين كه بايد تا حد كمال در كسب دانش و تخصص مورد نظر خود بكوشد و از تمام ظرفيت علمي خود در راه درمان بيماران استفاده كند ليكن نبايد عنايت و نظر حضرت ربوبي را در درمان و مداواي بيماران ناديده بگيرد.