ديگرغربي در آثار طه حسين (بررسي موردي الايام و مستقبل الثقافة في مصر )

آشنايي با غرب و فرهنگ غربي يكي از موضوعاتي است كه در برهه اي از زمان ذهن بشر را به خود مشغول كرده است. شخصيت‌هاي ادبي و سياسي نيز اين موضوع را پيگري كرده و موضوع تقابل بين شرق و غرب و در نتيجه برتري يكي بر ديگري را كه گاهي واقعي و گاهي برخاسته از تراوشات فكري و همراه با خيال يكي از دو طرف مي‌باشد را در آثار خود بازگو نموده‌اند. از قرن نوزدهم كه ارتباطات بين شرق و غرب شكل جديدي به خود گرفت. هركدام از طرفين تصوير خاصي از ديگري را در ذهن خود ترسيم كردند. برخي ازاديبان عرب در ژانرهاي مختلف ادبي به ويژه ژانر داستان توانسته اند به زيبايي اين تصوير را براي خوانندگان خود ترسيم كنند. نگارندگان در اين مقاله كه به روش توصيفي- تحليلي انجام شده است، به دنبال پاسخ به اين سؤال هستند كه تصويري كه در ادبيات عربي و به ويژه ادبيات مصر از غرب ترسيم كرده‌اند؛ چگونه است. ثانيا كدام يك از شخصيت‌هاي مصري وارد اين حوزه شده‌اند. در ميان نويسندگان عربي طه¬حسين ¬يكي از شخصيت‌هاي برجسته‌اي است كه در آثار خود به ويژه در كتاب مستقبل الثقافه في مصر ، نسبت به تمدن غربي اشتياق زيادي از خود نشان مي‌داد. در نتيجه مي‌توان چنين گفت كه با استخراج نمادهاي غرب گرايي، اگرچه طه حسين در بعضي مواقع تسامح خود را به غرب نشان داده‌ است؛ ولي به عنوان يكي از سردمداران جدايي از تمدن اسلامي و فرو غلتيدن در دامن غرب به شمار مي‌رود. پژوهش پيش رو كه در آن نگارندگان بر اصول تئوري آينه ي لاكان تكيه داشته اند؛ نشان مي‌دهد كه اين تصوير در هر دوره و به خاطر تاثيرپذيري از ايدئولوژي‌هاي متفاوت تغيير مي‌كند.