جريان شناسي مجموعه داستاني نازلي اثر منيرو رواني پور

از روزگاران كهن تاكنون داستان در زندگي انسان ايراني جايگاه ويژه اي داشته است و تحولات سياسي و اجتماعي و جريان هاي فكري مسلط هر دوره تاثير ويژه اي در محتوا و حتي فرم داستان هاي آن دوره داشته اند.از سالهاي پس از مشروطه تا سالهاي پاياني دهه ي هشتاد،جريان هايي چون رئاليسم،رمانتيسم،سورئاليسم،فمنيسم و... در ادبيات داستاني وجود داشته اند.دگرگونيهاي گسترده و پيچيده دوره معاصر اين فرصت را در اختيار نويسندگان زن قرار داده است تا از ظرفيتهاي داستان براي بازتاب پسندها و ناپسندهاي زنان و حتي بازسازي جايگاه خوددر عرصه اجتماع بهره گيرند. رشدروزافزون زنان نويسنده در سالهاي اخير گواه اين رويكرد گسترده است. به گمانم ريشه هاي تاريخي و اجبارهاي خانوادگي و سنت هاي متعدد، زنان را ناگزير از پذيرش انتظارات جامعه و توجيه آنها براي خودشان مي كند.داستان نويسان زن،به-ويژه در دهه اخيربه مشكل هويت و جايگاه زن،تغيير و تحول اجتماعي آن و انتقاد از جامعه مردسالار مي پردازد.منيرو رواني پور،از جمله زنان نويسنده اي است كه در دهه ي شصت در فضاي مردانه ادبيات داستاني درخشيد و رنج تنهايي زن ايراني را هنرمندانه فرياد كشيدندو شخصيت هاي زنانه را در داستان هايش پررنگ ساخته تا جايي كه مردان شخصيت هاي فرعي داستان قرار مي گيرند.زنان نويسنده در اغلب داستان هاي رواني پور به نوعي حضور دارند.شايد بتوان گفت او خود را روايت مي-كند.آثار منيرو رواني پوربه رغم اهميت فراوان تا به حال به طور جدي از حيطه جريان-هاي فكري مورد توجه قرار نگرفته است. نگارنده در اين پژوهش به روش تحليلي مجموعه داستاني«نازلي» را مورد بررسي قرار خواهد داد. اميد است كه مورد نظر واقع شود.