انسان در «يكي بود يكي نبود» جمالزاده برپايۀ نظريۀ انسان‌گراي مازلو

داستان كوتاه فارسي كه هر جلوه‌اي از آن، بازنماي بخشي از زندگي انسان است، با «يكي بود يكي نبود» جمالزاده آغاز مي‌شود. اين مجموعۀ داستاني كه در فضاي رئاليستي نوشته شده‌ است، تصويرگر وضعيت سياسي- اجتماعي ايران، در سال‌هاي آغازين پس از مشروطيت است. در اين پژوهش كه با هدف يافتن جايگاه انسان در داستان‌هاي نام‌برده صورت گرفته است، شخصيت‌هاي اصلي و فرعي داستان‌ها، برپايۀ ديدگاه انسان‌گراي مازلو بررسي و تحليل شدند. ازآنجاكه فضاي نابسامان اجتماعي آن روزگار، فرصت شكوفايي را از انسان مجموعۀ يكي بود يكي نبود، سلب كرده است، انسان‌هاي اين داستان‌ها، به زحمت، به مرحلۀ چهارم هرم صعود كرده‌اند.