بررسي رابطه لباس با شخصيت پردازي در داستان هاي صمد بهرنگي

شخصيت پردازي يكي از عناصر اصلي در داستان نويسي به شمار ميرود كه از آن قهرمانان داستان را معرفي كرده وبه آنها چهره واقعي مي بخشد. نويسنده با پرداختن به ر پرداختن به رفتار،شيوه زندگي ،نوع پوشش ومحيط زندگي و....قهرمان داستان را از آغاز تا پايان داستان به خواننده مي شناساند. در ين مقاله به بررسي شخصيتها در داستان هاي صمد بهرنگي وطرزپوشش آنها پرداخته مي شود چون صمد توجه خاصي به نوع پوشش قهرمان قصه هايش دارد و در اكثر داستان هااز اين مسئله استفاده كرده وتفاوت طبقه اجنماعي را يادآور شده است . بهرنگي داستانهايش با استفاده از نشانه ها ونمادها معنا را به خواننده منتقل مي كند ولي پيچيدگي بين اين نشانه ها ونمادها وجود دارد كه با استفاده از آنها مانند همين نوع پوشش شخصيت ها وهمچنين قدرت تخيل قوي وتجربه هاي حسي و رواني خود واقعيت جامعه را به خواننده القاء مي كند واز همين نشانه ها ميتوان به فرهنگ جامعه زمان نويسنده پي برد .