بررسي عناصر روايي از منظر روايت شناسي پراپ در داستان‌هاي بازنويسي شده توسط كودكان دختر و پسر استان فارس

تحقيق حاضر مطالعاي كتابخانه اي و ميداني است كه به روش توصيفي تحليلي به بررسي عناصر روايي در داستانهاي بازنويسي شده توسط دختران و پسران در شهر شيراز بر اساس ديدگاه پراپ (1928) پرداخته است. هدف اين پژوهش دست‌يابي به ميزان درك كودكان از داستان‌هايي است كه براي گروه سني آن‌ها نوشته مي‌شود؛ درك و تشخيص لايه‌هاي پنهان داستان‌هاي بازنويسي شده توسط كودكان؛ بررسي تأثير متغير جنسيت بر درك كودكان است. در اين پژوهش دانش آموزان دو كلاس چهارم ابتدايي از مدرسه پسرانه «علم زندگي» و دو كلاس چهارم ابتدايي از دبستان دخترانه «نسيم صبا» در شهر شيراز به عنوان نمونه‌ي آماري تحقيق انتخاب گرديدند. محقق در پي پاسخگويي به اين پرسش است كه نحوه شروع داستان و معرفي شخصيت ها در داستان هاي بازنويسي شده توسط دختران و پسران استان فارس چه تفاوت هايي با هم دارد؟ كودكان هنگامي ‌كه داستاني را مي‌خوانند، آيا رويدادهاي داستان و نقاط بحراني داستان را مطابق آنچه كه نويسنده بيان كرده روايت مي‌كنند؟ كودكان در هنگام بازنويسي يك داستان به چه ميزان روابط علت و معلولي حاكم بر داستان و نتايج حاصله از داستان را درك مي كنند؟ نتايج بيانگر آن است كه، ميزان درك كودك از داستان در واكاوي داستان بازنويسي شده توسط كودكان با توجه به نوع جنسيت كودك متفاوت خواهد بود. هر كودك هنگام روايت داستاني كه قبلاً آن را خوانده‌است، بر اساس سطح دانش و ديدگاه خود نسبت به داستان، رويدادهاي داستان را بازنويسي مي‌كند. توانمندي كودك در درك و بيان عناصر روايي داستان بسته به جنسيت كودك متفاوت است.