مقايسه تاثير جنسيت نويسنده در بيان نشانه هاي سبك زنانه در جاي خالي سلوچ و حتي وقتي مي خنديم

نوشتار زنانه گفتماني خاص دارد و به عواطف و ناشناخته ها نزديكتر است. محمود دولت آبادي ازنام آورترين رمان نويسان ايران و فريبا وفي داستان نويس پركار عصرما دو نويسنده رئاليست هستند كه هركدام به نوعي جزئيات زندگي زنان را به تصوير كشيده اند. هر دو نويسنده در آثار مورد بحث، قهرمان داستان را زن انتخاب كردند بنابراين لايه هاي مختلف سبك زنانه قابل بررسي است. با استفاده از روش كتابخانه اي به بررسي سبك زنانه در دو رمان جاي خالي سلوچ از محمود دولت آبادي و حتي وقتي مي خنديم از فريبا وفي پرداختيم. با توجه به بررسي لايه هاي واژگاني سبك زنانه مشخص شد كه : در هر دو رمان از هفت زن نام برده شده است. تنوع رنگ ها درجاي خالي سلوچ بيشتر است. كاربرد واژه هاي مربوط به حوزه زنان در هر دو رمان تقريبا يكسان مشاهده شد. زيادي واژه هاي دشنام در جاي خالي سلوچ نشان دهنده خشونت در زبان مردان است. روان شناسي واژه ها در حتي وقتي مي خنديم عواطف و دنياي دروني زنان را كاملا آشكار مي سازد.