نقش ترجمه در ورود و استقرار سبك رئاليسم جادويي در نظام ادبي ايران

رئاليسم جادويي براي نخستين بار در سال ۱۹۲۵ توسط فرانس روه به هنر راه يافت و بعدها توسط نويسندگاني همچون ايزابل آلنده، گابريل گارسيا ماركز و آلخو كارپانتير به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. اين سبك ادبي كه داراي مشخصه هايي همچون تركيب الگوهاي واقع-گرايانه با عناصر خيال و اسطوره اي است به زعم ديدگاه سنتي با ترجمه به ايران وارد شد. اما پژوهشگران اخير معتقدند نشانه هاي رئاليسم جادويي پيش از ترجمة آثار غيرفارسي در تاليفات نويسندگان ايراني وجود داشته است. بنابراين پژوهش كتابخانه اي و توصيفي حاضر به بررسي و گزارش نقش ترجمه در ورود و بقاي اين ژانر ادبي در ايران پرداخته است. در اين راستا تمامي رمان هاي نگارش يافته به سبك رئاليسم جادويي به زبان هاي ديگر در طي دو دهة قبل و بعد از انقلاب، جمع آوري و ترجمه هاي فارسي آنها همراه با مشخصات (برجستة) اثر همچون اسامي مترجمان، سال ترجمه و غيره ثبت گرديد. نتايج اين مطالعه نشان داد با توجه به استقبال مخاطبان ايراني از سبك رئاليسم جادويي، روند ترجمة آثار نگارش شده به اين سبك در ايران روند صعودي داشته و اين امر مبين نقش ترجمه در ثبيت جايگاه اين سبك در نظام ادبي فارسي است.