ساختار روايت هاي تنشي در ادبيات داستاني (يك ديدگاه نشانه معناشناسي)

اگر در نظام گفتمان كنشي، شيء ارزشي را عامل حركت كنشگر به سمت انجام كنشي بدانيم، در نظام گفتمان روايي تنشي ، تنش عامل ايجاد تنش است و اين بدان معنا نيست كه در نظام گفتمان روايي تنشي، كنش وجود نداشته باشد بلكه كنش تحت كنترل شرايط تنش تنظيم مي‌شود. پس مي توان گفت در نظام روايت نشي، كنش در سيطره و تحت تأثير تنش به وجود مي‌آيد. اي در نظام روايت تنشي و شيء ارزشي نيز بر خلاف نظام كنش اي ديگر در وضعيت بيروني قرار ندارد بلكه در درون شخصيت است. به بيان ساده تر مي توان گفت در نظام گفتمان كنشي كنشگران نقش مكانيكي دارند و براي اين در روايت ظاهر شده‌اند كه عملي را انجام دهند و به نوعي در خدمت پيرنگ داستان و روايت هستند، اما در نظام گفتمان تنشي، ارزش ها و طيف هاي عاطفي كنشگران و نه صرفاً وجود آنها ملاك است. مقاله حاضر به بررسي ساختار روايت هاي تنشي در ادبيات داستاني مي پردازد. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه هر چه بر ميزان گستره فشاره اي كم شود، منطقۀ گستره اي به سمت متمركز شدن پرايش دارد.