ترجمه متون ادبي (عربي-فارسي)

ترجمه مصدررباعي مجرد بر وزن فعلله است. «درپهلوي به صورت «ترزبان» آمده است.از نظر اصطلاحي ؛به معني بيان كلامي از زباني به زباني ديگر است.» ترجمه ماخوذ ازتازي است.واژه ي ترجمه از ديرباز در متون به كار رفته است.تاريخ دقيق ترجمه مشخص نيست اما از زماني كه انسان داراي زبان هاي مختلف گرديد ترجمه به وجود آمد.بي شك قديمي ترين مورد ترجمه كتاب تورات و سنگ نوشته هاي بيستون و لوح روزتا در مصر است.ويٰگي هاي مترجم عبارتند از: امانتداري ، حفظ سبك نويسنده،آگاهي و تجربه و مهارت،آشنايي با زبان مبدا و مقصد ،آشنايي با موضوع ترجمه و ... است. روش هاي ترجمه تحت اللفظي،ترجمه ي عادي و ترجمه ي آزاد است.همچنين ترجمه به انواع شفاهي،مكتوب،ارتباط معنايي و ... تقسيم مي شود.متون علمي مذهبي هريك شرايطي دارد كه مترجم با تجربه مي خواهد اما مترجم متون ادبي علاوه بر شرايط يك مترجم عادي بايد داراي شرايط ويژه اي هم باشد. در اين تحقيق سعي مي شود با اين رويكرد كه آيا متون ادبي و خصوصا شعر ترجمه پذير است يا نه و آيا همه ي فنون و صنايع ادبي و بلاغت هنگام ترجمه از مبدا به مقصد به طور كامل منتقل مي گردد؟وآيا ترجمه اي موفق ممكن به نظر مي رسد؟ نگارنده به صورت تحقيق ميداني و كتابخانه اي به كليات ،انواع و روش هاي ترجمه و ترجمه پذيري شعر پرداخته است.