مقايسه پيرنگ وعناصرش در داستان هاي بهرنگي و گلشيري

هدف از اين پژوهش بررسي پيرنگ وعناصرش در داستان هاي دو نويسنده رئاليسم معاصر است. پرواضح است كه پيرنگ يا چارچوب اصلي داستان يكي از مهم ترين عناصر داستان هست. بسياري از داستان نويسان معاصرتحت تاثير سبك رئاليسم با زباني ساده و به دور از پيچيدگي ها به بيان واقعيات جامعه در قالب داستان پرداخته اند. بيشتر داستان هاي بهرنگي سبك رئاليستي دارد و او به ياري شگرد داستان نويسي و به شيوه واقع گرايانه مسائل عيني و مشكلات جامعه فردوست را به تصوير كشيده است. گلشيري نيز نويسنده اي كه بر اصول ساده نويسي پايبند است. اغلب داستان هاي خود را ساده تر و صميمي تر از واقعيت عيني به تصوير مي كشد. با وجود شباهت در پيرنگ و طرح داستان در آثار اين دو نويسنده بزرگ كه ساده و بدون پيچيدگي هاي تو در تو است، مي توان تفاوت هايي را هم بين سبك اين دو قائل شد. اينكه بهرنگي بيشتر داستان هايش در حوزه ادبيات كودك است و بيشتر مشكلات طبقه فرودست جامعه را مد نظر قرار داده است و گلشيري دغدغه قشر تحصيلكرده و روشنفكر جامعه را دارد و كمتر به قشر فقير و طبقه پايين جامعه پرداخته است از جمله اين تفاوت هاست.