نشانه شناسي داستان كوتاه «داش آكل» بر اساس الگوي پيرس

نشانه شناسي بر آن است كه ساختار يك داستان يا يك روايت، قابليت آن را دارد كه به بازتاب گفتمان-هاي سياسي، اجتماعي، تاريخي و رواني بپردازد. بنابراين يك داستان يا روايت مي تواند حامل تلقي هاي بسياري از حقيقت باشد. داستان كوتاه داش آكل اثر صادق هدايت، با توجه به بن مايه هاي نمادين خود محمل مناسبي براي نشانه شناسي پيرسي است. بر اين اساس، خوانش اين داستان كوتاه، با استناد بر الگوي نشانه شناسي پيرس و تكيه بر عناصر و اِلِمان هاي موجود در متن مذكور، جهت رسيدن به معاني پنهان و آشكار متن و عيني كردن آن معاني، هدف اصلي اين پژوهش است. در همين راستا با استناد بر مفاهيمي مانند جابه جايي نشانه ها، تحليل نشان واژه اي و تحليل نشان متني و پيرو آن پرداختن به شاخص-هايي همچون كاركرد سمبليك اعداد، رنگ ها، حيوانات و... مي توان تا حد زيادي از لايه هاي زيرين اين متن آگاهي يافت. ضمن آنكه هنگام بررسي نشان متني داش آكل، نمي توان از هم پوشاني برخي وقايع تاريخي و اسطوره اي، با بخش هايي از متن، به راحتي گذشت و آنها را ناديده گرفت.