بررسي تأثير روش تدريس مبتني بر رويكرد سازنده گرايي بر بهبود عملكرد رياضي دانش آموزان سال اول متوسطه شهرستان آمل

چكيده هدف اين پژوهش بررسي تأثير روش هاي تدريس مبتني بر رويكرد سازنده گرايي بر بهبود عملكرد رياضي دانش آموزان سال اول متوسطه است. روش تحقيق در اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه دانش آموزان پسر پايه هشتم شهرستان آمل در سال تحصيلي 97-1396 مي باشد. حجم نمونه متشكل از 60 نفر دانش آموز پسر پايه ي هشتم مي باشد كه 30نفر از آنها گروه گواه و 30 نفر گروه آزمايش هستند و با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده اند. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش، آزمون سنجش توانايي در سطوح حيطه هاي شناختي رياضيات تيمزاست كه از سوالات حيطه دانستن، به كاربستن و استدلال رياضي آزمون تيمز رياضي انتخاب شده اند كه پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ 81/. به دست آمد. روايي صوري و محتوايي ابزار توسط متخصصان مورد تأييد قرار گرفت و براي تعيين پايايي آزمون از روش بازآزمايي و تحليل آماري همبستگي پيرسون استفاده شد كه براي مقياس درجه بندي مشاهده مهارت معلّمان رقم 89/0 و براي سؤالات آزمون عملكرد رياضي رقم 84/0 به دست آمد كه از نظر آماري مورد تاييد است. نتايج نشان داد كه روش تدريس مبتني بر سازنده گرايي بر عملكرد رياضي دانش آموزان در سطح دانستن مؤثّر نمي باشند امّا در سه سطح به كارگيري مفاهيم، حلّ مسايل متداول و استدلال به طور معنادار مؤثرند و بين عملكرد دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداري وجود ندارد. واژه هاي كليدي: روش هاي فعّال تدريس، سازنده گرايي، عملكرد رياضي، به كارگيري، حل مسايل متداول، استدلال.