بررسي رضايت كاركنان دانشگاه صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي ازدوره هاي ضمن خدمت و رابطه آن با كارايي سازماني

اين پژوهش با هدف بررسي رضايت كاركنان دانشگاه خواجه نصيرالدين طوسي ازدوره‌هاي ضمن خدمت و رابطه آن با كارايي سازماني درسال 97-1396 انجام شده است.پژوهش حاضر با توجه به ماهيت موضوع وهدف اصلي پژوهش كاربردي بوده واز نظرگردآوري داده ها توصيفي_همبستگي است. جامعه آماري پژوهش كليه كاركنان دانشگاه خواجه نصيرالدين طوسي كه تعداد آنها در زمان انجام تحقيق 500 نفر بوده است. روش نمونه گيري در اين پژوهش از نوع نمونه-گيري تصادفي ساده بوده كه با استفاده ازفرمول كوكران تعداد218 نفر از اعضاي اين جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارگرد آوري داده ها،پرسشنامه هاي استاندارد كارآيي سازماني پين پريانگ و سينگ ساي(2012)، و پرسشنامه رضايت از دوره هاي آموزشي ضمن خدمت هريستون (2007) است. پايايي پرسشنامه‌ها با آلفاي كرونباخ براي هر كدام از بخش‌هاي پرسشنامه بيشتر از 7/0بدست آمده كه نشان از تاييد پايايي دارد، و روايي پرسشنامه ها با روش هاي روايي محتوا وروايي سازه به روش تحليلي عاملي تاييدي به دست آمده است. به منظور تجزيه وتحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون (t) با نرم افزارSPSS18استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه رابطه بين رضايت از محتواي آموزشي با كارآيي سازماني معنادارومثبت(r=0/774) رابطه بين رضايت از شيوه آموزشي و كارآيي سازماني نيزمعنادار و مثبت بوده است(r=0/832).رابطه بين رضايت از برنامه آموزشي و كارآيي سازماني نيزمعنادار ومثبت بوده است(r=0/621).رابطه بين رضايت از مكان و زمان آموزشي و كارآيي سازماني نيزمعنادار ومثبت بوده است(r=0/574).باتوجه به مقاديرضريب همبستگي، و سطح معني‌داري كمتر از 05/0 تمامي فرضيات پژوهش تاييد شده است.