بررسي آزمايشگاهي تاثير فوق روان كننده بر پايه پلي كربوكسيلات و پودر ميكروسيليس بر اسلامپ بتن سبك سازه اي با سنگدانه ليكا

رواني را قابليت تحرك نسبي يا توانايي بتن و يا ملات تازه مخلوط شده براي جريان يافتن مي نامند. اين خاصيت بتن توسط آزمايش اسلامپ بدست مي آيد.يكي از مهم ترين مشخصه هاي بتن، جذب آب نفوذپذيري مي باشد. نفوذ ناپذيري بتن در برابر آب ، اكسيژن ، دي اكسيد كربن و ساير مواد مضر از مشخصه هاي اصلي موثر بر پايايي بتن است.هدف از اين پژوهش بررسي نقش افزودني ها در افزايش اسلامپ بتن است. نفوذپذيري بتن تحت تاثير مواد تشكيل دهنده و روش هاي ساخت آن قرار مي گيرد. مؤثرترين راهكار كاهش نفوذپذيري، اصلاح ساختار بتن و كاهش حفرات موجود در آن است. در اين پژوهش از افزودني هاي پودرميكروسيليس به عنوان پركننده و از فوق روان كننده نيز برپايه پلي كربوكسيلات با نام تجاري SP200 استفاده شده است. طرح اختلاط پژوهش به گونه اي است كه از 20 طرح اختلاط كه 2 طرح آن به عنوان نمونه شاهد و 18 طرح با افزودني هاي فوق روان كننده SP200 و پودر ميكروسيليس اجرا شده و نتايج نشان مي دهد در طرح اختلاط اول با نسبت آب به سيمان 49/0 و طرح اختلاط دوم با نسبت آب به سيمان 55/ 0بيش ترين ميزان اسلامپ مربوط به نمونه M/35/5 است كه داراي 5% پودر ميكروسيليس و 35/0 % فوق روان كننده مي باشد، افزايش درصد فوق روان كننده و كاهش درصد پودر ميكروسيليس به صورت همزمان باعث مي شود رواني بتن بدون افزودن آب افزايش يابد و ميزان اسلامپ بالا رود.