بررسي بهينگي محدوده نهايي استخراج زيرزميني در الگوريتم ريدل

Review of the Ultimate Limit Optimization of Underground Mining in the Riddle s Algorithm

بهينه سازي محدوده استخراج، يك جزء اصلي و مهم در طراحي معادن زيرزميني به شمار مي آيد و تاكنون الگوريتم هاي مختلفي براي بهينه سازي محدوده نهايي ارائه شده است. به طور كلي هر الگوريتم بهينه سازي از سه جز اصلي تابع هدف، منطق بهينه سازي و مجموعه اي از محدوديت ها تشكيل شده است. منطق بهينه سازي در الگوريتم ها را مي توان به دو گروه، رياضي و جستجوگر تفكيك كرد. از آنجا كه الگوريتم ريدل جزو الگوريتم هاي رياضي محور دسته بندي شده و الگوريتم هاي رياضي محور جواب بهينه را تضمين مي كنند؛ لذا اين الگوريتم نبايد به جهت جستجو وابسته بوده و با اجرا شدن آن از هر جهت، بايد جواب بهينه حاصل شود. بنابراين در اين تحقيق براي حصول اطمينان از اين امر، الگوريتم مذكور ابتدا از چپ به راست و بار ديگر از راست به چپ اجرا شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه اين الگوريتم در ابتدا به دليل اينكه محدوده نهايي در هر دو جهت جستجو يكسان و داراي ارزش هاي يكساني است، يك الگوريتم رياضي بوده ولي در انتها با جايگذاري پايه ها و حتي در بخش تعيين بلوك هاي ورودي و خروجي، نتايج به دست آمده از هر دو جهت جستجو يكسان نبوده و الگوريتم از حالت رياضي خارج شده و به يك الگوريتم جستجوگر تبديل مي شود كه در اين صورت نتايج به دست آمده از محاسبات قابل اطمينان قطعي نيست. هم چنين اين مطلب با قضاوت هاي قبلي مبني بر رياضي محور بودن منطق مورد استفاده در اين الگوريتم، در تضاد است.