تحليل و ارزيابي ظرفيت قابل تحمل زيست محيطي شهراصفهان

Analysis and Evaluation of Environmental carrying Capacity of the City of Isfahan

تضاد بين پيگيري انسان براي داشتن استاندارد بالاتري از زندگي و محدوديت منابع و ظرفيت قابل تحمل محيط زيست زمين به تدريج در حال رشد است . معمول‌ترين روش براي ارزيابي حركت يك شهر به سمت پايداري و يا دوري از پايداري استفاده از شاخص‌هاي توسعه‌ي پايدار است. مفهوم ظرفيت قابل‌تحمل شهري راهنماي مهمي براي مديران و برنامه‌ريزان شهري براي مديريت بهتر، ساخت و توزيع منابع شهري فراهم مي‌كند، از اين رو تقاضاي زيادي از افزايش جمعيت شهري را اداره مي‌كند.در اين پژوهش يك چارچوب براي تحليل ظرفيت قابل‌تحمل به‌منظور بهبود تصميم‌گيري در¬زمينه مديريت¬وتوسعه پايدار شهر ايجاد شده است. در فرآيند انجام اين تحقيق14شاخص كه توانايي كافي براي ارزيابي ظرفيت تحمل محيط‌زيست شهر اصفهان را دارا مي‌باشد استخراج و انتخاب ‌شده است. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده هر يك از شاخص‌ها استاندارد گرديده و سپس با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP)،ضريب اهميت هركدام تعيين و درنهايت ظرفيت قابل‌تحمل شهر اصفهان طي سال‌هاي 1387 تا 1394 و روند اين تغييرات مشخص شد كه ظرفيت قابل‌تحمل بالاتر نشان‌دهنده‌ي توان بالاتري از محيط‌زيست شهر است كه تعداد و تنوع بيشتري از فعاليت‌هاي انساني را پذيرش مي‌كند. نتايج پژوهش بيان مي¬كند شاخص‌هاي ظرفيت قابل‌تحمل شهري روندي نزولي را طي كرده و اين به معني كاهش سطح تحمل محيط‌زيست شهر اصفهان با توجه به روند رو به رشد جمعيت است به گونه‌اي كه سطح تحمل محيط‌زيست شهر اصفهان از 1.04 در سال 1387 به 0.48 در سال 1394 كاهش يافته است.

The contradiction between human pursuit for a higher standard of living and resource constraints and the environmental carrying capacity is gradually growing.The most common method for assessing a city s move towards sustainability or avoiding sustainability is the use of sustainable development indicators. Urban carrying Capacity Concepts provide an important guide for urban managers and planners to better manage, build and distribute urban resources, hence, it manages a large demand for urban population growth. In this paper, a framework for analyzing carrying capacity to improve decision making in The field of sustainable urban management has been created. In the process of doing this research, 14indicators that have sufficient ability to assess the environmental capacity of the city of Isfahan have been extracted and selected. The collected data of each of the indicators were standardized and then the AHP method determined the Importance of significance of each and finally the carrying capacity of Isfahan during the years 1387 to 1394 and the process of these changes revealed that higher carrying capacity indicates higher potential of the city environment, which is the number and diversity Accepts more human activities. The results of the research indicate that urban carrying capacity indexes have been undergoing a downward trend, which means that the level of environmental carrying capacity of Isfahan is decreasing with respect to the growing population, so that the environmental carrying capacity level of Isfahan city is 1.04 in 1387 to 0.48 in The year 1394 has fallen.