ضرورت بازگرداندن طبيعت به محيط زندگي و بازي كودكان در شهر

the necessity of restoring nature to environment and children’s playing in city

زندگي كودكان در شهرهاي معاصر،‌ زمينه پژوهشي پيچيده و تازه¬اي را براي سياستمداران،‌ جامعه شناسان،‌ معماران و برنامه ريزان شهري فراهم آورده است. تغييرات گسترده در ميانه قرن بيستم،‌ جنبش مدرنيسم و تبديل بسياري از سكونتگاه هاي روستايي و سنتي به شهر و گسترش شهرنشيني و پديده زندگي كلانشهري،‌ سبب شده است كه كودكان امروز در محيط انسان ساخت و به دور از محيط طبيعي متولد شوند و رشد كنند. ازآنجايي كه كودكان ذاتاً موجوداتي زيست دوست و طبيعت خواه متولد مي¬شوند، بهترين رابطه كودك با طبيعت، تجربه و لمس آن است. ايجاد مناظر مثمر شهري امكان اين فعاليت، جستجو و در نتيجه رشد و خلاقيت كودكان را فراهم مي كند. همچنين كودكان محيط هاي طبيعي شهر را براي بازي به محيط هاي مصنوع شهري ترجيح مي¬دهند. طبيعت به عنوان بستر رشد طبيعي تمام موجودات، با فراهم آوردن امكان فعاليت، بازيهاي جمعي و مشاركتي، مهارت هاي اجتماعي كودك را تقويت مي كند. لذا بايد در برنامه هاي توسعه شهري براي بازگرداندن طبيعت به منظر شهري و افزايش تماس و تعامل آن با كودكان تلاش كرد. اين مقاله به اهميت و جايگاه طبيعت در زندگي كودكان مي پردازد و برآن است تا با ارائه راهكارهايي جهت هرچه بيشتر شدن نقش طبيعت در زندگي كوكان شرايط محيطي مناسب تري براي پرورش ورشد وشكوفايي استعدادها وخلاقيت آنان به وجود آورد. شيوه تحقيق در مقاله پيش رو توصيفي-تحليلي مي باشد و گردآوري اطلاعات نيز به روش اسنادي است كه شامل استفاده ازمنابع كتابخانه اي و سايت هاي معتبر مي باشد.