بازآفريني پايدار فضاهاي گمشده با رويكرد مكان سوم(نمونه مورد مطالعه: محله سنبلستان اصفهان)

از زماني كه شهر به منزله بستر ارتباطي ميان مردم و فعاليت هاي آن شكل گرفته، فضاهاي شهري پا به عرصه ظهور گذاشته اند، اما به تدريج با رشد علم و صنعت، فضاها معاني خود را از دست مي‌دهند و ديگر مجالي براي تعاملات اجتماعي نمي‌ماند. ساخت و ساز نامناسب، كمبود فضا و عدم طراحي اصولي و انسان محور موجب ايجاد فضاهاي گمشده به عنوان پديده اي نوظهور شده است كه سيما و منظر شهري را تحت تاثير قرار داده است، سبب كمرنگ شدن فضاهايي كه روزي مكان بودند، شده است. لذا هدف اصلي نوشتار حاضر ارائه راهكارهاي اجرايي جهت بازگرداندن زندگي جمعي در فضاهاي گمشده با استفاده از بازآفريني اين گونه فضاهاست. در اين راستا، بخش نخست اين پژوهش، مباحثي را در بر مي‌گيرد كه از آن ها مي‌توان به عنوان فرضيات و تئوري هاي پايه ياد كرد. در ادامه با انجام مطالعات ميداني و مطالعات كتابخانه‌ا‌ي به بررسي و استنتاج مطالب مزبور پرداخته شده است . در نهايت سعي بر طراحي فضايي است با قابليت پاسخ گويي به نيازهاي اوليه جامعه معاصر و آينده.در پايان راهكارهايي به منظور ارتقاء كيفيت محيطي و افزايش سرزندگي در فضاهاي محدوده با عطف به ويژگي هاي مكان سوم ارائه شده است.