بررسي و سنجش ميزان پايداري محلات جديد و قديم شهر در ابعادكالبدي درراستاي الگوي محله پايدار(نمونه موردي : محله هاي بالا كفت و نيايش)

nalysis and evaluation of physical sustainability in old and new neighborhoods towards a sustainable neighborhood(Case study: Balakaft and Niayesh neighborhoods

كشور ايران به عنوان يك كشور در حال توسعه با رشد شتابان و سريع جمعيت شهري و به دنبال آن با پديده ساخت و سازهاي شهري در ابعادي گسترده و وسيع روبه روست. با مطرح شدن مسئله «پايداري» و رويكرد «توسعه پايدار» كه در دهه هاي اخير به يكي از مهم ترين و اصلي ترين موضوعات در جهان تبديل شده است بحث بررسي پايداري در محلات شهري ضروري مي نمايد. در حقيقت در اين چارچوب موضوع بررسي و سنجش ميزان پايداري در محلات جديد و قديم به ما اين امكان را مي دهد كه بتوانيم مشخص كنيم كيفيت محلات جديد دركشور از ديدگاه توسعه پايدار در مقايسه با محلات قديم به چه صورت است و اينكه ساخت و سازهاي جديد توانسته اند محلات شهري پايدارتري ايجاد كنند يا خير ؟با توجه به روند حاكم بر شهرهاي كشور و مهاجرت هاي مداوم از روستا به شهر كه باعث افزايش جمعيت شهرنشين كشور در سالهاي آينده خواهد شد بحث كيفيت محلات شهري مي تواند به عنوان يك موضوع كليدي و حياتي ، شهرهاي كشورمان را درمسير الگوي توسعه پايدارشهري قرار دهد و به علاوه به نيازهاي جمعيت فراوان ساكن در نواحي شهري به خوبي پاسخ گويد. شناسايي معيارهاي پايداري در ابعاد كالبدي در سطح محله ، تجزيه و تحليل شاخص هاي پايداري در ابعادكالبدي در محلات جديد و قديم و مقايسه وضعيت اين شاخص ها در اين محلات با يكديگر از اهداف اصلي تحقيق پيش رو به شمار مي روند. روش تحقيق مورد نظر در اين پژوهش توصيفي – تحليلي و متناسب با موضوع تحقيق ، از روش قياسي نيز استفاده شده است . داده هاي مربوط از طريق توزيع پرسش نامه در بين ساكنان محله هاي بالاكفت(به عنوان محله قديم ) و نيايش(به عنوان محله جديد) در شهر شيراز به به دست آمده است.