رضايت‌مندي شهروندان از كيفيت محيط زندگي، گامي در راستاي ساخت شهر اسلامي، هدف‌ مطلوب در چشم انداز 50 سال پس از آغاز اجراي الگو

انسانها همواره به دنبال ايجاد تغييراتي در حيات مادي و معنوي خود بوده اند تا به احساس بهتري از زندگي دست پيدا كنند. اين احساس بهتر كه پس از رفع نيازهاي اوليه عنوان مي‌شود، باعث رشد معنوي انسانها، خود شكوفايي و آرامش در زندگي مي‌شود. همانطور كه ميدانيم، معماري است كه به اين اصول روانشناختي جامه عمل مي‌پوشاند. از اينجا موضوع رضايت افراد از محيط‌شان مطرح ميشود. موضوعي كه در زمينه شهر اسلامي همواره مد نظر بوده است. شهر اسلامي در ديدگاه مقام معظم رهبري زيستگاه طبيعي و مدني مسلمانان است. از اين رو بايستي از هر لحاظ تامين كننده نيازهاي طبيعي و مدني ساكنين آن باشد. موضوع مورد اهميت ديگر اين است كه افراد بيشتر زمان خود را در محيط مسكوني‌شان مي‌گذرانند و خانه اصولا جايي است كه بايد كاملا همخوان با خواسته‌هاي افراد باشد و حداكثر رضايت ساكنين را فراهم كند. سنجش كيفيت محيط در بافت‌هاي مسكوني، امري بايسته و ضروري است تا ضمن شناسايي وضعيت كيفيت محيط، الگوهاي مناسب كيفيت محيطي در برنامه ي توسعه ي 50 ساله الگوي پيشرفت، شناسايي و به كار گرفته شود. اين تحقيق از انواع تحقيقات مروري است كه ضمن تعريف پارامترهاي موثر در موضوع، به تقويت بعد مباني نظري طراحان مي‌پردازد و به دنبال بررسي عوامل موثر بر ميزان رضايت‌مندي شهروندان از كيفيت محيط زندگي است تا با تبيين علمي‌تر آن، راهي براي ارائه الگوي مناسب پيشرفت در برنامه‌ريزي‌هاي آتي فراروي برنامه‌ريزان قرار دهد.