بازنمايي فرهنگ در منابع آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبان

يكي از مواردي كه در هنگام فراگيري يك زبان خارجي صورت مي پذيرد آشنايي و تأثيرپذيري از فرهنگ حاكم بر آن زبان است كه بخشي از آن از طريق متون آموزشي به زبان آموز منتقل مي گردد. رابطه زبان و فرهنگ از ديرباز مورد توجه فلاسفه، جامعه شناسان و زبانشناسان بوده است.گمانه زني ها درباره منشأ زبان و رابطه ميان زبان و تفكر، تفكر و فرهنگ و زبان و فرهنگ براي علاقه مندان حوزه هاي مختلف علوم انساني از مباحث آشنا است. در سال هاي اخير،در نتيجه گسترش تمركز بر امر آموزش در ابعاد نظري و عملي، اين مبحث قديمي در آموزش زبان دوم يا خارجي نيز جا باز كرده است و اهميت آموزش اين دو به صورت موازي مورد بررسي پژوهشگران اين حيطه ها قرار گرفته است. يكي از مواردي كه بايد در تهيه منابع آموزشي مورد توجه قرار گيرد توجه به فرهنگ زبان آموزان است. آموزش فرهنگ در يادگيري زبان خارجي و كاربرد متناسب آن در بافت هاي مختلف نه تنها موثر ، بلكه در مواردي گريز ناپذير است. براي آموزش فرهنگ در منابع آموزش زبان خارجي روش هاي گوناگوني را مي توان در پيش گرفت. در واقع آموزش زبان خارجي، خارج از بافت فرهنگي زبان هدف، تنها زماني كارآمد خواهد بود كه با آموزش دست كم برخي از ويژگي هاي فرهنگي جامعه زباني هم زمان باشد. مقاله حاضر به بررسي و تحليل مولفه هاي فرهنگي در كتاب «فارسي بياموزيم: آموزش زبان فارسي» در سطح مقدماتي و مقايسه با كتاب هاي سطح مقدماتي تاپ ناچTop Notch)) و امريكن انگليش فايل (American English File (مي-پردازد. مولفه هاي فرهنگي شامل مشاغل، مكان ، لباس ، غذا، و... است. نگارنده در اين مقاله تلاش نموده تا با بررسي مولفه هاي فرهنگي راه هاي انتقال فرهنگ كه در اين كتاب ها مورد استفاده قرار گرفته است را مشخص نمايد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه مولفين آموزش زبان فارسي نتوانسته اند به اندازه كافي به مولفه هاي فرهنگي بپردازند. برنامه درسي آموزش زبان فارسي نيازمند جدي، از نظر بازنمايي فرهنگ مي باشد.