بررسي رابطه‌ي بين برنامه‌ريزي استراتژيك منابع انساني با سلامت سازماني

امروزه رسميت و عينيت سازمان‌ها با منابع انساني آن‌ها شناخته مي‌شود؛ و اهميت دادن به منابع انساني اساس و محور كار مديران ارشد سازمان‌هاست. منابع انساني به‌عنوان يك منبع استراتژيك و مهم‌ترين عنصر سازماني محسوب مي‌شود و متفاوت‌تر از ساير منابع داخل سازماني، تنها منبعي است كه به‌عنوان تصميم‌گيرنده و اجراكننده عمل مي‌نمايد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين برنامه‌ريزي استراتژيك منابع انساني با سلامت سازماني است. ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ وضعيتي ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ اين‌كه ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ مي‌ماﻧﺪ، ﺩﺭ ﺩﺭﺍﺯﻣـﺪﺕ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ به‌اندازه ﮐﺎﻓﻲ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ خودسازگار ﺷﻮﺩ ﻭ توانايي‌هاي ﻻﺯﻡ ﺑـﺮﺍﻱ ﺑﻘـﺎﺀ ﺧـﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪ ﺍﻳﺠـﺎﺩ ﮐـﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻫﺪ. ﺯﻣﺎﻧﻲ ﮐﻪ ويژگي‌هاي ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﻳﮏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ موردبررسي قرار مي‌گيرﺩ، مهم‌ترين مسئله‌اي ﮐـﻪ به‌صورت بارز ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ مشاهده مي‌شود، ﺍﺣﺴﺎﺱ تعلق‌خاطر ﻭ دل‌بستگي ﺑﻪ ﮐﺎﺭ سازمان هست. لذا، ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ موردتوجه ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ قرارگرفته ﺍﺳـﺖ؛ كه طي بررسي‌هاي انجام‌شده به اين نتيجه رسيده‌ايم كه بين برنامه‌ريزي استراتژيك منابع انساني و سلامت سازماني رابطه‌ي مستقيم و معناداري وجود دارد.