بررسي سيماب (جيوه) در شعر فارسي با نگاهي به ويژگي هاي آن در علم شيمي

ادبيات آيينهء زندگي است و در آن مي توان مظاهر مختلف زندگي را ديد؛ يكي از جلوه هاي چشمگير در شعر فارسي، اشارات علمي اعم از رياضي، فيزيك، شيمي، گياه شناسي، نجوم و ساير انواع علوم است؛ شاعران بزرگ قديم اغلب حكيم بودند و مضامين شعري آنان گواه آشنايي آنان با علوم مختلف است. علم شناخت مواد و خاصيت آن را كه امروزه بدان شيمي مي گويند يكي از اين علوم است. شاعران قديم از انواع مواد و فلزات و خاصيت هاي مختلف آن در شعرشان سخن گفته اند، سيماب (جيوه)يكي از اين مواد است كه مضامين بسياري با آن ساخته شده است. در اين مقاله كه به شيوهء كتابخانه اي انجام شده، به تحليل و توصيف مضامين سيماب در شعر فارسي از منظر علم شيمي پرداخته شده است. بررسي كاربرد سيماب در شعر فارسي نشان داد كه اشارات و سخنان شاعران قديم درباره سيماب اغلب علمي و مطابق دانش شيمي است و مي توان با علم شيمي به توضيح آن پرداخت.