بررسي تطبيقي عناصر اقليمي در داستان محمود طياري و ناصر تقوايي

ادبيات اقليمي جايگاهي ويژه در ادبيات معاصر كشورمان دارد، به خصوص داستان‌هاي اقليمي دهه‌هاي چهل و پنجاه شمسي، با بازتاب دادن طيف گسترده‌اي از عناصر اقليمي موجود در مناطق مختلف جغرافيايي ميهن‌مان، ابزاري شدند براي معرفي هر چه بيشتر هويت بومي هر منطقه. محمود طياري و ناصر تقوايي نيز از جمله نويسندگان اقليم‌گرايي هستند كه با به كارگيري عناصر اقليمي موجود در مناطق شمال و جنوب در اثر ادبي خود، گامي در خور توجه در پيشرفت داستان‌نويسي معاصر ايران برداشته‌اند. اين پژوهش كه به روش توصيفي، تحليلي انجام شده، تطبيقي است بين دو اثر داستاني به نام‌هاي «طرح‌ها و كلاغ‌ها» اثر محمود طياري و «تابستان همان سال» اثر ناصر تقوايي. در اين مقاله ضمن معرفي مؤلفه‌هاي گوناگون عناصر اقليمي جغرافيا، فرهنگ، اجتماع، اقتصاد و سياست در دو اثر مذكور همراه با ارائة شواهد مثال، تطبيقي براساس نظريه‌هاي نوين تطبيق‌گري آمريكايي، بين دو اثر صورت گرفته است. نتايج به دست آمده از اين تطبيق نشان مي‌دهد كه محمود طياري با انعكاس فرهنگ عامة منطقة گيلان و ناصر تقوايي با بازتاب شرايط محيط كارگري جنوب ايران در دورة پهلوي، از سويي توانسته‌اند بخشي از هويت بومي زادگاهشان را ـ كه در دست فراموشي است ـ به مخاطب خود معرفي كنند و اين گونه در حفظ هويت بومي منطقة خود سهيم باشند و از سويي با به كارگيري شيوه‌اي خاص در ارائة محتواي اثر، تمايز بين داستان‌نويسي شمال و جنوب را تقويت كنند.