تحليل شخصيّت‌هاي منظومة « ويس و رامين» با رويكرد به روانشناسي فرويد و يونگ

در اين جستار منظومة عاشقانة ويس و رامين كه از شاهكارهاي ادب عاشقانة فارسي و سروده فخرالدين اسعد گرگاني شاعر قرن پنجم هجري است، مورد بررسي روان شناختي بر اساس نظريات دو روان شناس شهير (فرويد و يونگ) قرارگرفته است. پس از معرفي نظريات روانشناسي از جمله سازمان شخصيت، نهاد، فرامن، ليبدو و كهن الگوها با توجه به شخصيتهاي اصلي داستان «ويس، رامين و موبد» و برخي از شخصيّتهاي به ظاهر فرعي ولي تاثير گذار ِ اين منظومه يعني «دايه ، بهگو وشهرو »پرداخته شده است. از بررسي ونقد روانشناسانة منظومه ،چنين بر مي آيد كه اعمال ورفتارشخصيتهاي اين منظومة كهن عاشقانه ،بابرخي مفاهيم روانكاوي فرويد از جمله؛ ناكامي‌هاي دروني و بيروني ،تغيير شكل دادن غرايز،فرافكني، عقدة اديپ و همچنين كهن الگوهاي يونگ؛ آنيما، آنيموس، سايه، پيرخرد و عقده‌ مادر منفي، قابل تطبيق است.همچنين با توجه به اينكه حوادث زندگي اغلب سُرايندگان در سرودة ايشان تاثير مستقيمي دارد، حوادث زندگي شخصي فخرالدين اسعد گرگاني نيز با مضامين منظومة عاشقانه اش قابل تطبيق است.