بررسي و تحليل ژانر حماسۀ مضحك در ادبيات كودك و نوجوان با تكيه بر آثار منتخب

ادبيات عامه عظيم ترين ميراث معنوي هر كشور و از بنيادهاي اساسي فرهنگ آن است. به دليل تنوع و كثرت آثار، در پژوهش هاي ژانرشناسي ادب عامه با آثاري مواجه مي شويم كه ژانر آن ها تعريف نشده است. حماسۀ مضحك از ژانرهاي تلفيقي ادبيات عامه است كه با حماسه و طنز، با رويكرد به طبقات پايين جامعه، غروري توخالي را در ايام فترت مجسم مي كند. هدف اصلي اين ژانر هجو كردن پهلوان پنبه هاست. اين ژانر به دليل قهرمان پروري، الگوي ساده شخصيت ها بر مبناي تيپ، وجود سازۀ معصوميت و تجربه، جستجوي هويت، خودشكوفايي، حوادث خلق الساعه با ضرب آهنگ بالاي حماسي، طرح مسائل هنجار پذيري و پايان خوش براي كودكان و نوجوانان مناسب و جذاب است. در اين پژوهش آثاري از محمدرضا شمس، يكي از نويسندگان پركار حوزۀ ادبيات كودك و نوجوان، در بازنويسي حماسه هاي مضحك با آثار مشابه آن در ادبيات عامه مقايسه و تحليل شده، تا پاسخي براي اين پرسش يافته شود كه چگونه ژانر حماسۀ مضحك از ادب عامه به ادبيات كودك و نوجوان انتقال يافته است؟ آسيب شناسي بازنويسي ژانر حماسۀ مضحك در ادبيات كودك و نوجوان از منظر بي توجهي مولفان به ژانر و بكارگيري تكنيك هاي روزآمد داستان نويسي با استفاده از بن مايه و موتيف قصه هاي اصيل ايراني از موارد ديگري است كه در اين مقاله به آن پرداخته شده است. روش اين پژوهش توصيفي تحليلي است كه با استقصاء در متون و استناد به آن ها تجزيه و تحليل صورت مي گيرد.