به كار گيري نظريه ي غرقگي در آموزش ادبيات فارسي

به كار بردن اصول روان شناسي مثبت در آموزش يكي از مسائلي است كه اخيراً مورد توجه متخصصان اين حوزه قرار گرفته است. از آن جا كه آموزش ادبيات هم راه با درگيري احساسات است، به راحتي مي توان روان شناسي مثبت را در آن پياده نمود. مفهوم غرقگي بر پايه ي روان شناسي مثبت استوار است و به احساس ذهني مثبت و لذت بردن از فعاليت اشاره دارد. پژوهش حاضر به منظور پياده سازي مفهوم غرقگي در كلاس ادبيات فارسي انجام شد. بدين ترتيب. قطعه ي شعر «در جست و جوي پدر» از شهريار انتخاب گشت و در دو كلاس فارسي عمومي تدريس شد. در كلاس اول، شعر توسط مدرس كلاس خوانده شد و در كلاس دوم، شعر با صداي خود شاعر پخش گرديد. سپس پرسشنامه ي غرقگي به هر دو گروه داده شد. نتايج آزمون تي مستقل حاكي از آن بود كه ميزان غرقگي در گروه دوم كه صداي شاعر پخش شده بود، به طرز معناداري بيش تر از گروه اول بود. در پايان، نتايج مورد بحث قرار گرفت و كاربردهاي آن در خصوص آموزش ادبيات ارائه شد.