مقايسه و تحليل فرهنگ عامه در بخش تاريخي شاهنامه فردوسي و تاريخ طبري با تكيه بر مشاغل

يكي از راههاي انتقال معاني از سوي شاعران و نويسندگان، بهره گيري مطلوب و مفيد از فرهنگ عامه است . باورهاي عاميانه بيانگر عادات، عقايد و اعتقادات و طريقه زندگي توده مردم است. فردوسي و طبري از جمله شاعران و نويسندگان توانايي به شمار مي آيند، كه فرهنگ عاميانه و به تعبيري، سنت ها و آداب ورسوم ، باورها و معتقدات مردم زمان خود را ضمن آثارشان به يادگار گذاشته اند. از آن جا كه آشنايي با اين باورها هم به دليل لزوم آگاهي از اعتقادات و فرهنگ پيشينيان و هم به جهت درك بهتر آثار شاعران و نويسندگان پارسي گوي ضرورت دارد ، اين جستار كه به روش توصيفي – تحليلي سامان يافته، نيز به بررسي مقايسه اي فرهنگ عاميانه با محوريت مشاغل از بخش تاريخي شاهنامه فردوسي و تاريخ طبري مي پردازد. از مقايسه ي حضور مشاغل در دوكتاب محل بحث شباهتهاي زيادي در مورد شغلهاي دولتي ديده مي شود ؛ اما از حيث ذكر پيشه هاي آزاد يا غير وابسته به دولت، درتاريخ طبري جز اشاره اي مختصر به كفشگر نشاني از مشاغل ديگر ديده نمي شود؛ اما در شاهنامه به صورت مفصلتري به اين مؤلفه پرداخته شده است وآن هم به دليل طبع و ذوق شاعرانه فردوسي است، چراكه شاعران به حسب حساسيتي كه در طبع و ذوق خود دارند ، بيش از مورخان كه به ثبت وقايع ناظرند تا پرداختن به حواشي، از فرهنگ عامه تأثير مي پذيرند. بنابراين به جرأت مي توان گفت كه فردوسي بيش از طبري به فرهنگ عامه از جمله پيشه ها توجه داشته و از آن در اين اثر سترگ استفاده كرده است .