بررسي وتطبيق استفهام درجزءِ سي ام قرآن با اشعار حافظ

استفهام در حقيقت به معني پرسيدن است درموضوعي كه گوينده جاهل به امري باشد اما گاهي درظاهر كلام، استفهام است و معاني ديگر از قبيل نهي و انكار، سرزنش، اظهار تأسف و امثال آن را در پي دارد كه آنها را معاني مجازي استفهام مي گويند. هدف اساسي از تنظيم اين مقاله، شناخت وبيان ظرافت و زيبايي است كه در آيات قرآن وجود دارد كه ظاهر كلام، استفهامي ولي منظوريكي از معاني ثانوي است. در زبان فارسي نيز موارد فراواني است كه هدف از استفهام پرسش حقيقي نيست، بلكه غرضي از اغراض بلاغي در ميان است. در اين مقاله نويسنده به شيوة كتابخانه اي به بررسي انواع استفهام از حيث ساخت و هم از لحاظ معاني استفهام در جزءِ سي ام قرآن و تطبيق آن ها با بعضي از اشعار حافظ پرداخته است تا جايگاه استفهام درادبيات بهتر نشان داده شود و نتيجه اي به دست آمده اين است كه معاني ثانوي استفهام اگر چه در ادبيات متنوع است اما به صورت جزئي در قرآن كريم مورد بحث و بررسي قرار نگرفته است وكاربردهاي مجازي در كتاب خدا هم اندك نيستند. پس براي بيان مقصود و درك بهتر معاني ثانوي استفهام تمام جزءِ سي ام قرآن را مطالعه نموده و سؤال هاي آن را استخراج كرده است و با دقت به بررسي معاني مجازي آن پرداخته است. پس آن را دسته بندي نموده و سپس براي پرهيز از دراز گويي نمونه هايي از شعر حافظ را با آن مطابقت داده است. تا بدين وسيله هم بلاغت قرآن و گوشه هايي از اعجازش نمايان گرددو هم گامي موثردر راه فهم بهتر و درست تر قرآن نيز برداشته شود. كليد واژه ها: استفهام، معناي مجازي، قرآن، جزءِ سي ام، غزليات حافظ