سياقه الاعداد و كاركرد هاي بلاغي آن در شاهنامه

يكي از آرايه هايي كه در شاهنامه بسامد بالايي دارد ، سياقه الاعداد است . جايگاه اين آرايه را در دانش بديع قرار داده اند اما سياقه الاعداد پايه دستور زباني دارد و در واقع اساس آن از همپايگي ادات در زبان شكل مي گيرد. يكي از دلايل وفور كاربرد آن در شاهنامه به نوع حماسه مربوط است. حماسه متني است كه بر پايه روايت شكل گرفته است . فردوسي عمدتا در برشمردن و شمار كردن عناصر مختلف در خلال داستان از آن استفاده مي كند . غير از كاركرد زباني، كاركرد بلاغي اين آرايه در شاهنامه نيز مورد توجه است . از تكرار مصوت ها درفرايند همپايگي يك نوع موسيقي آوايي در بيت هاي شاهنامه ايجاد شده است . هم چنين فردوسي با استفاده بموقع از اين آرايه درايجاد ايجاز و اطناب نيز استفاده هنري مي كند . از حيث معنايي نيز ، اين آرايه در متن نوعي انسجام معنايي به وجود مي آورد . منابع اوليه بلاغت اعداد را به شمارش اسم منحصر كرده اند اما منابع جديد، صفت ،فعل و ساير اجزاي جمله را نيزبه اجزاي آن اضافه كرده اند . كلمات كليدي : بلاغت ، آرايه ،شاهنامه ، سياقه الاعداد ، بديع .