بررسي واژگان مرتبط با پوشاك در مثنوي معنوي

يكي از راه‏هاي تبيين و تشريح جايگاه پوشاك و لباس در فرهنگ ما بررسي بازتاب و انعكاس اين موضوع در تاريخ و ادبيات ايران است. مسئله‏اي كه اگر به درستي شناخته شود، به درك و تعميق اين مهم در تاريخ و فرهنگ ما و گسترش فرهنگ‌ سازي موثر در اين زمينه منجر خواهد شد. بنابراين ادبيات و لباس، به عنوان گذشته، حال و آينده اين فرهنگ مي‌تواند در زمينه جمع‌آوري مستندات تاريخي لباس و پوشاك در ايران و ايجاد ذهنيت‌هايي براي طراحان و سازندگان كارساز و راهگشا باشد. اين پژوهش با رويكردي توصيفي- تحليلي و با استفاده از مستندات كتابخانه‌اي تهيه شده است،و به طور كلي هدف از انجام اين پژوهش شناسايي عمق و تنوع الفاظ و معاني واژگان و اصطلاحات لباس و پوشاك در مثنوي معنوي و شناسايي اهميت پوشاك در مثنوي معنوي مي‌باشد.و لذا بعد از مقدمه‏اي كوتاه به ارائه‏ي دو يافته مهم يا دو محور اصلي اين ادبيات، يعني استفاده ابزاري شاعر از موضوع لباس براي بيان مقصود خود و ديگري طرح ماهيت و موجوديت واقعي لباس را مطرح و با مبحثي از قبيل انواع پوشاك، تنوع و تعدد الفاظ و اصطلاحات مربوط به بيان جنس و رنگ لباس در اين اثر بررسي و سپس به نتيجه گيري مي انجامد.