بررسي و تطبيق سبك شناسي غزلي از حافظ و علامه همايي

Review and implementatiomn of cognitive style poem by Hafez and Allameh Homaee.

نوشتار حاضر، بررسي تطبيقي دو غزل حافظ وعلامه از ديدگاه علم سبك شناسي است. حافظ شاعر پر آوازه ونامي قرن 8 وعلامه همايي شاعر و شخصيت برجسته ي علمي معاصر واز خادمان كم ادعا وكم نظير علوم گونه گون، بويژه علوم ادبي، مي باشد. توجه وعلاقه ي علامه به اشعار حضرت حافظ كه خود به آن معترف است؛ باعث ايجاد ويژگي هاي مشترك فراوان زباني، ادبي وفكري اشعار اين دو شاعر شده است. هدف از نگارش اين مقاله، به جلوه در آوردن كيفيت وكميت تابعيت علامه همايي از حافظ وميزان توفيق يا عدم آن مي باشد. ضمن اين كه در خلال بحث از ويژگي هاي ممتاز وغير قابل دسترس اشعار خواجه، كه نه تنها براي علامه، بلكه بر تمام كساني كه در 6 قرن بعد از او سعيشان درتقليد از آن ابتر مانده است نيز گفته شده است. در اين مقال پس از مقدمه به بررسي جنبه هاي گوناگون سبك شناختي دو غزل از سه ديدگاه ذيل مي پردازيم: الف- بررسي سطح زباني( آوايي، لغوي، نحوي)، ب- بررسي سطح ادبي( بياني، بديع لفظي و معنوي)، ج- بررسي سطح فكري ( محتواي « Theme » غالب دو غزل، بينش شاعرانه). كليد واژه ها : سبك شناسي شعر ، غزل ، حافظ ، علّامه همايي .