بررسي تطبيقي زمان افعال در زبان فارسي و عربي

ساخت افعال بر اساس زمان ها در فارسي و عربي متفاوت است، به همين جهت مقاله پيشرو، به تحليل زمان افعال فارسي و يافتن، تحليل و مستند كردنِ معادل آن ها در عربي مي پردازد. روش تحقيق كتابخانه اي و به صورت تحليلي و شرح مي باشد، درخلال پژوهش مي بينيم، برخلاف تصور مشهور، اسلوب «كان +فعل ماضي» همان ماضي بعيد فارسي نيست؛ گرچه در هر دو معني « كون و بودن» وجود دارد، ليكن اسلوب فوق مي تواند فعلي درگذشته را بيان كند كه بعد از فعل ديگر انجام شده است به خلاف استعمال ماضي بعيد در فارسي، يا ترجمه « لعلّ» به « شايد» و «عسي» به «چه بسا» نمي تواند آينه مفهوم آن ها باشد، « شايد» غلبه استعمال در مقام « شك» را دارد و « چه بسا» استعمال دقيق آن به معني « چه بسيار» است و « عسي و لعلّ» به معني اميد حصول امر محبوب و خوف از حصول امر مكروه است، يا براي مفهوم ماضي نقلي مثبت مي توان از « قد+فعل ماضي» استفاده كرد و ظرائفي كه كمتر مهم قلمداد مي شدند. پس از بررسي، روشن مي گردد، براي ارتقاء كيفيت ترجمه نياز به وارسي و بازنگري است.