بررسي تاريخي حرف اضافه در زبان گيلكي از زبانهاي ايراني شمال غربي

هدف از مقالة حاضر بررسي روند تاريخي دستگاه حرف اضافه در زبان گيلكي از گروه زبان-هاي ايراني شاخۀ شمال غربي است. اين زبان شاخه اي از زباني است به نام پهلوي اشكاني كه به لحاظ تاريخي به زبان پارتي وابستگي دارد. در دورۀ زباني ايراني ميانۀ غربي حروف اضافه بصورت هاي پس اضافه و پيش اضافه و پيرااضافه (كاربرد توامان پيش اضافه و پس اضافه ) به كار مي رفته اند. داده هاي مورد نياز براي بررسي حروف اضافه در پژوهش حاضر كه تحقيقي توصيفي است به شيوه ميداني گردآوري شده است. ابزار پژوهش، پرسش نامه و مصاحبه با گويشوران شهرستان بندرانزلي مي باشد كه در شرق شهرستان رشت قرار دارد. بررسي دستگاه حرف اضافه در اين زبان و مقايسۀ درزماني آن نشان داد كه زبان گيلكي از سه امكان نياي خود تمايل بالايي به كاربرد پس اضافه به عنوان حرف اضافة غالب دارد. هرچند كه نمونه هايي از پيش اضافه و پيرااضافه نيز در اين زبان ديده مي شود. كليد واژه ها: بررسي تاريخي، پس اضافه، پيش اضافه، حرف اضافه، زبان گيلكي