تحليل مقامات عرفاني از منظر عطار و سنايي

يكي از مباحث مهم تصوف ، نزد علاقمندان و ره روان سير و سلوك صوفيانه، «مقامات » است.سالكِ راهِ طريقت، در رسيدن به كمالات انساني در سير الي الله ناگزير از كسب، اقامت و استغراق در اين مقامات است. عارفان از گذشته‌هاي دور تاكنون تعاريف و توصيفاتي گوناگون از مقامات داشته‌اند و بر اساس ديدگاه هاي خويش كه مراحلي گوناگون براي آن برشمرده و تعريف كرده‌اند. در اين مقاله سعي بر اين است كه به مشتركاتي از اين ديدگاه ها در مقامات و احوال رسيده و به بررسي اين مقوله در كتاب هاي عرفاني «حديقه الحقيقه و شريعه الطريقه»، اثر سنايي غزنوي و «مصيبت نامه» عطار نيشابوري بپردازد. هدف اصلي اين بررسي، مقايسه ديدگاه هاي اين بزرگان درباره مقامات و ، توجه به شباهت ها و تفاوت هاي موجود در آراي آن ها و همچنين دلايل شكل گيري اين ديدگاه هاست. يافته اين پژوهش نشان مي دهد كه موضوع مقامات در اين دو اثر، شباهت هاي فراواني با يك ديگر دارد، چرا كه همه اين ديدگاه ها، مبتني است بر ديانت اسلامي و موازين عرفاني،هر چند در ديدگاه هاي آن دو حكيم تفاوت هايي نيز ملاحظه مي شود. كليد واژه ها: حديقه الحديقه سنايي، مصيبت نامه عطار، مقامات ،تحليل ومقايسه.