تاثير يك دوره آموزش تاب آوري به نوجوانان در معرض خطر بر تاب آوري و تغيير نگرش آنان نسبت به مواد مخدر

هدف پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي «يك دوره برنامه هاي آموزش تاب آوري» به نوجوانان در معرض خطر بر تاب آوري و تغيير نگرش آنان نسبت به مصرف مواد مخدر انجام شده است. روش: جامعه آماري اين پژوهش شامل نوجواناني ميباشند كه يكي از والدين آنها وابسته به مواد هستند كه به مراكز ترك اعتياد شهر تهران مراجعه كرده بودند طرح پژوهش آزمايشي از نوع طرح هاي پيش آزمون - پس آزمون تك گروهي با حجم نمونه در گروه ۱۵ نفر بود. ابزار گردآوري داده ها، نگرش سنج براي سنجش نگرش دانش آموزان نسبت به مصرف مواد مخدر و ديگر، مقياس تاب آوري كونور و ديويدسون براي سنجش تاب آوري مورداستفاده قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از مقايسه آزمون t هم بسته بر اساس تفاضل نمره پيش آزمون - پس آزمون استفاده شد. يافته ها: داده هاي به دست آمده پس از تجزيه و تحليل با استفاده از نرم افزار spss نشان داد كه آموزش يك دوره تاب آوري به نوجوانان در معرض خطر بر تاب آوري و تغيير نگرش نسبت به مواد مخدر مؤثر بوده است. نتايج: در اين پژوهش همه فرضيات م ورد تائيد قرار گرفت. به عبارت ديگر، شاخصهاي توصيفي و آماري نتايج پژوهش نشان دهنده تأثير مثبت آموزش تاب آوري بر افزايش تاب آوري و نگرش منفي نسبت به مواد مخدر نوجوانان درمعرض خطر بود.