بررسي عوامل موثر بر پديده خودكشي در شهرستان بهمئي

در سال‎هاي اخير شاهد روند روبه رشد خودكشي نسبت به سال‎هاي گذشته در ميان اقشار مختلف، بخصوص در ميان قشر جوان و نوجوان بوده‏ايم. وجود چنين معضلي، زمينه را براي انجام پژوهش‏هاي علمي به منظور علت‏يابي و ارايه‏راهكارهاي بهينه فراهم مي‏سازد. خودكشي يكي از مشكلات عمده بهداشت عمومي است كه معلول عوامل متعددي است كه در جوامع مختلف متفاوت است. لزوم شناسايي اين عوامل براي مداخله مؤثر و پيشگيري در هر جامعه احساس مي‏شود. اين پژوهش از لحاظ پارادايم كيفي و تجزيه و تحليل داده‏ها با استفاده از تحليل محتوا انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه پژوهش را اطرافيان افرادي كه در شهرستان بهمئي اقدام به خودكشي كرده‏اند، تشكيل مي‎دهند. روش و حجم نمونه‏گيري به صورت هدفمند و نمونه‏هاي در دسترس انجام گرفت. براي شناسايي نمونه‏ها از طريق مركز اطلاعات بهداشت شهرستان اقدام شد. جمع‏آوري داده‏ها با استفاده از مصاحبه نيمه‏ساختارمند، مشاهده و يادداشت‏ برداري انجام شد. كار جمع‏آوري داده‏ها تا زمان رسيدن به اشباع نظري انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه خودكشي‏هاي انجام شده در رنج سني 16-36 سال بوده‏اند و بيشتر آنها افراد بيسواد يا كم‏سواد بوده‏اند. همچنين نتايج گوياي اين بود كه بيشتر خودكشي‏هاي به وجود آمده به صورت خودسوزي بوده است.