مستندنگاري اجسام كوچك ميراث فرهنگي به روش فازوگرامتري

اجسام ميراث فرهنگي تاريخچه و گنجينه هر كشوري هستند، اين اجسام بايد در شرايط خاص نگه داري شوند تا در معرض آسيب نباشند. براي بررسي هاي دقيق باستان شناسي بر روي اين اجسام معمولا تماس با آنها برقرار مي شود كه اين موضوع باعث آسيب رسيدن به سطح جسم مي گردد. در صورتي كه بتوان اين اجسام را با دقت بالا اندازه گيري كرد و ابرنقطه اي دقيق از آن به دست آورد ديگر به تماس با آن نياز نخواهد بود و اطلاعات سه بعدي آن به صورت بدون تماس بررسي خواهد شد. روش هاي بسياري براي اسكن سه بعدي اجسام باستاني وجود دارد، از اين روش ها مي توان به فتوگرامتري و تابش الگوي فرينج بر روي جسم نام برد. هر كدام از اين روش ها مزايا و معايب خود را دارند، از تلفيق فتوگرامتري و تابش الگوي فرينج روش فازوگرامتري ابداع شده است كه به معناي فتوگرامتري با مقادير فاز حاصل از فرينج است، به دليل تناظريابي خودكار بين پيكسل هاي تصاوير فاز اين روش از دقيق ترين روش هاي اسكن بر پايه اپتيك است. در اين مقاله ابتدا مقدمه اي در مورد روش فازوگرامتري ذكر خواهد شد، سپس يك مثال عملي از اجراي اين روش بر روي يك مجسمه كوچك شرح داده خواهد شد.