شناسايي تيپ گياهان بيابان لوت

بيابان و كويرهاي ايران حدود يك‌چهارم كشور ايران را تشكيل مي‌دهد. در حال حاضر، سطح بيابان‌ها، كويرها و شنزارهاي كشور ۳۴ ميليون هكتار و مراتع فقير كويري ۱۶ ميليون هكتار برآورد مي‌شود. عوامل جغرافيايي متعددي موجب شده است بيابان‌هاي ايران به‌عنوان جاذبه‌هاي سياحتي از موقعيت ممتازتري نسبت به همگنان خود در ديگر نقاط جهان برخوردار باشند. كويرها گر چه استعداد كافي براي پوشش گياهي ندارند اما در بعضي از زمينه‌هاي اقتصادي داراي پتانسيل‌هاي بهره‌دهي خوبي مي‌باشند و در ميان منابع متنوع جهانگردي در ايران، كوير نيز از جاذبه‌هاي خاص خود برخوردار است. خصوصاً اين‌كه بعضي از آن‌ها در نوع خود منحصربه‌فرد هستند و از جالب‌ترين مناظر و ديدني‌هاي دنيا محسوب مي‌شوند. به‌طوركلي تيپ بندي در مرتع يا جنگل به‌منظور تعيين و تفكيك قطعات همگن ازنظر پوشش گياهي انجام مي‌گردد تا نمونه‌برداري‌ها كه براي اندازه‌گيري پارامترهاي مختلف صورت مي‌گيرد از صرف وقت و هزينه سنگين‌تر جلوگيري گردد. با توجه به تركيب پوشش گياهي و گونه‌هاي غالب در داخل آن‌ها تيپ بندي به‌صورت فيزيونوميك- فلورستيك صورت گرفته است. معمولاً نحوه پلات گذاري در تيپ‌هاي مرتعي به‌صورت تصادفي – سيستماتيك صورت مي‌گيرد اما در اين فاز مطالعاتي تعيين تيپ‌ها فقط به‌صورت پيمايش منطقه در سه سفر انجام گرفت. لذا به‌منظور تعيين دقيق تيپ‌هاي گياهي ابتدا نقشه رخساره‌هاي ژئومرفولوژيكي بر اساس نقشه‌هاي زمين‌شناسي، توپوگرافي، بازديدهاي ميداني و تفسير تصاوير ماهواره‌اي منطقه تهيه گرديد و سپس تيپ‌هاي گياهي تفكيك شد. با توجه به عمليات ميداني و بررسي‌هاي انجام‌شده 3 تيپ گياهي زير در عرصه استقرار دارند. نظام بوم‌شناختي كوير و بيابان همانند هر نظام بوم‌شناختي ديگر، متشكل از اجزاء زنده و غيرزنده‌اي است كه روابط و تعادل موجود بين اين اجزا، ثبات آن را تأمين مي‌كند؛ بنابراين وقوع هر تغييري در اين اجزاء مي‌تواند منجر به تغيير كل نظام گردد. از سوي ديگر شناسايي نظام بوم‌شناختي كوير و پي بردن به علل و چگونگي تغيير آن و اقدام به هرگونه عملي ازجمله جلوگيري از توسعه بيابان‌ها و يا بيابان‌زدايي ايجاب مي‌كند تا نظام بوم‌شناختي مذكور به‌طور دقيق موردمطالعه قرار گيرد.