هر بناي تاريخي، يك موزه‌ تاريخي

ايران با قدمتي طولاني، داراي آثار تاريخي باارزش و با هويتي در شهرهاي مختلف است كه اين آثار هركدام مربوط به دوران مختلف از تاريخ ايران است. آثار تاريخي به‌جاي مانده تا به امروز، تحولات شهري و محيطي و اجتماعي را به خود ديده است و با كمك مرمت‌هاي مختلف، هنوز رد پاي گذشته را در آن‌ها مشاهده مي‌كنيم. گاهي اين آثار به دليل تحولات شهرنشيني، از فضاي زندگي شهري دورافتاده شده‌اند و بيشتر در معرض آسيب‌هاي محيطي قرار مي‌گيرند و حفاظت از بنا را سخت مي‌كند و نياز به شيوه‌هاي مختلف مرمت و نگه‌داري بيشتر دارند. هم‌چنين در اطراف اين آثار، اشياء با قدمت تاريخي نيز يافت مي‌شود كه با توجه به شرايط بناي تاريخي و ابعاد اشياء، به موزه‌ي شهر منتقل مي‌شوند. در شهرهاي مختلف، با توجه به آب‌وهواي آن در بعضي از فصول سال، امكان بازديد از بنا سخت مي‌شود و باعث كاهش بازديدكنندگان مي‌شود. در اين راستا، با كمك شيوه‌هاي نوين معماري، در راستاي حفاظت و نگه‌داري بهتر بناهاي تاريخي، مي‌توان پوششي طراحي كرد كه در فضاي آن نگه‌داري و حفاظت از اثر تاريخي، بهتر شود.